Neleri kaybediyor insan. Kazandığını zannettiği ya da kaybettiğini bildiği. Yaşanılan zaman dilimi arttıkça kayıpların sayısıda artıyor. Kaybettiklerimiz mi fazla yoksa kazandıklarımız mı ? sorusuna cevap vermek için herkesin kendi vicdan muhasebesi yapması gerek…Kendi hesabıma kayıplarım daha fazla.Bir kere kaybettim çocukluk kokularını,tatlarını…masumiyetler yıkıldıkça başarı zannettik hayatı anlama adına.. dokunulmazlara dokunmak adına koşturduk ayaklarımızı, eğlence adına kırılmış kalpler bırakarak…
Günümüz insanının en sahteliği, insanlığın genel sorunlarına yeni kılıflar bulmak. İnsan mülkü sever. Şehveti, eğlenceyi, dedikoduyu,makamı ve daha nicelerini… değişmez gerçekler karşısında insan kendinden kaçma çabasından olsa gerek sanatsallaştırır yapıp ettiklerini. Mantığını , saikleri ve kuralları istediği gibi biçimlendirir,asıl amaç altta yatan primitifliği saklamak çabasıdır. Çünkü;
İnsan alenenliği toplumsal baskıdan kurtulma adına sevmez.
Makam sevdasına millet için kılıfını uyduruverir dürüstlüğü ve sahteliği vicdanda gizli tutarak. Zengin olma çabasını başkaları içinmiş gibi gösterir hizmet etme altında. Dedikoduyu yanlışı yalanı düzeltme olarak görür insan..
Çocukluğumda öğrendim dünyanın tabaka tabaka olduğunu. Belkide o zaman bu bilgiye hazır değilmişim ki, beynimde hala muamma. Toprakta yürüyorum ama onun onlarca metre altında lavlar, alevler ,ateş topları var. Biz insanlar da bu katmanlar gibi içimizde ki alev aynı toprağın cinsi şekli ne denli değişik olursa olsun..
Hamuru oluşturan maddelerin asla değişmeyeceği gibi.. İster pasta ol. İster bir simit. İstersen en güzel börek.. ne fark eder ki özde hamursun işte. Seni oluşturan maddeler aynı..
Peki de aynı şeyden oluşmuş farklı görünen insanların farklı yaşamları mı var? Yoksa aynı şeylere farklı yollardan ulaşmanın çılgınca çabası mı? Bence yol aynı , gidilmek istenilen yer,sadece tarzlar farklı.. işte bu yüzden kazandıklarımızdan fazla kaybettiklerimiz..
Yaşam boyu mücadelede içimizdeki hayvanı doyurma telaşı, debdebesi, temaşası… Her gün kaybediyoruz. Ne zaman kazandık biliyor musunuz? Daha yokken dünyada!!! gelişimizle kaybetmelerimiz başladı, ömrünüzü sayıya döktüğünüzde karşınıza da kaybettiklerinizin sayısı çıkıyor..
Belki de kaybetmekten korkmamak gerek, belki de az kaybetmeyi öğrenmek gerek. Kim bilir.!
Günün sözü: Bulduklarımızla yetinseydik, kaybettiklerimize ağlamazdık…
